به نظر می رسد که زیادی درگیر این دنیا شده ایم. بشور بساب و غرغرای من٬ از صبح تا شب سر و کله زدنای اون با مردم سر چندر غاز؛ آخر سر هم خستگی و بی خیالی نسبت به همه چیز. این چرخه هر روز و هر روز تکرار می شود و اصلا هم قصد تمام شدن ندارد مگر اینکه دیگر زمان برای بودن مان در این دنیا تمام شده باشد. من که سر در نیاودرم!!! پس کی و کجاست که باید متعالی شویم؟